Aanpak

Over mijn werkwijze

Transitiebewegingen in brede zin zijn mijn werkgebied. Ik begeleid processen waarin belanghebbenden zich verbinden om collectief gedragen veranderingen en oplossingen te realiseren voor de uitdagingen in onze leefomgeving. En om daarbij meervoudige, duurzame waarden op te brengen.

Uitdagingen van vandaag lossen we niet op met het denken dat de problemen heeft gecreëerd. Er staan ons gelukkig allerlei nieuwe denk- en werkwijzen, en creatieve tools ter beschikking om tot betere oplossingen te komen. En vaak op een leukere, meer geïnspireerde en verbonden manier. Hier enkele voorbeelden uit denk- en werkkaders die ik in mijn benadering gebruik.

We lossen een probleem niet op met dezelfde denkwijze
Die het probleem heeft veroorzaakt.

Albert Einstein

Transparante communicatie

In transities zijn voor de ontwikkeling van kennis, en de implementatie van oplossingen veel verschillende stakeholders nodig. Meestal worden community-building en kennisdeling daarom tot strategische communicatiedoelen gemaakt in transitie-trajecten. Ik zie een transparante, verbindende communicatiestrategie als onmisbaar in transitiegerichte projecten met belanghebbenden.

Cocreatie: gelijkwaardige samenwerking

Ontwikkelen van visie, oplossingen of concepten doe ik in cocreatie met de belanghebbende partijen. Onder ‘cocreatie’ versta ik, dat alle stakeholders gelijkwaardig invloed hebben op het proces en de uitkomsten. Ik pas de gestructureerde werkwijze uit het Dialogic Change Model toe om de kwaliteit van het, soms complexe samenwerkingsproces te waarborgen.

Werkvormen & Tools

In een dergelijk vernieuwingsnetwerk ontwikkelen we niet vóór een doelgroep maar mét de doelgroep samen. Daarbij maak ik onder andere gebruik van de creatieve werkvormen uit Design Thinking, en van tools die stakeholders verbinden op een gedeelde visie en actie, zoals Theory of Change.
Systems Thinking, het als een geheel beschouwen van een uitdaging die moet worden opgelost, vormt de altijd aanwezige achtergrond van mijn benaderingen. Daarin stel ik de rollen en relaties tussen partijen centraal, die in transitieopgaven vaak moeten veranderen om tot wenselijke oplossingen te kunnen komen.

Dialogic Change Model

Het Dialogic Change Model biedt een resultaatgerichte proces- en communicatie-aanpak. De vier fasen stimuleren en borgen het collectieve eigenaarschap van de stakeholders over de uitdaging, en daarmee hun commitment aan de samenwerking.

Het model is voortgekomen uit het werk van de Club van Rome, en werd ontwikkeld uit de ervaringen die men opdeed met het organiseren van internationale stakeholdersamenwerkingen. Het model is een gestructureerde aanpak voor het, vaak complexe, proces waarin verschillende belangen van partijen kunnen spelen. Het borgt de kwaliteit van de samenwerking en maakt het proces transparant.

Design Thinking

Design Thinking is een methode (en vooral een mindset) om vraagstukken aan te pakken in actie, en al vanaf de start met álle betrokken stakeholders. Het gaat erom minder te praten, en meer te doen: uit te proberen, uitvinden wat goed werkt, en dat te verbeteren. Belangrijk is om niet te denken als beleidsmaker of deskundige, maar juist als een ontwerper die bij uitstek oplossingsgericht denkt – en volledig vanuit de (eind)gebruiker – om tot de meest relevante oplossing te komen.

Door in de ontwikkelfase prototypes te maken (van je oplossingsrichting) en die te testen, zie je snel de mogelijke gebreken en kun je tot betere versies komen. Het is een iteratief proces, dus vaak herhalen we enkele ‘loops’ om tot de beste vorm van de gewenste oplossing te komen.

Theory of Change

Een tool als Theory of Change helpt teams om expliciet te maken wat de gedroomde/gewenste verandering is (de transitie) waaraan zij willen samenwerken. Startend met de gewenste situatie, brengen we d.m.v. ‘backcasting’ in beeld welke korte-, middellange- en langetermijn veranderingen er zouden moeten plaatsvinden. Logische oorzaak-gevolg verbanden, maar ook onze aannames daarover, worden in woord en beeld expliciet gemaakt en eventueel getoetst. Al vroeg in het samenwerkingsproces helpt dit blinde vlekken en wensdenken voorkomen, en het zorgt er daarnaast voor dat we de relevante vragen onderzoeken en de juiste acties plannen.
De werkvorm brengt kennis en gezichtspunten bijelkaar. Daarmee verbindt het team zich in het gezamelijke beeld dat zij van de uitdaging hebben en de acties/interventies die nodig zijn om tot de gewenste verandering te komen.

Systems Thinking: Begrijpen vóór Ingrijpen

We werken in een wereld die steeds meer veranderlijk, onvoorspelbaar, en lastig te duiden is. Als we dit benaderen zoals we altijd al deden, lopen we vast. Voor het begrijpen (en oplossen) van maatschappelijke uitdagingen is systeemdenken nodig: Een focus op de relaties en dynamieken in het gehele ‘systeem’ van een vraagstuk, in plaats van puur op de gebeurtenissen, de inhoud en losse delen. Die denkwijze levert echt onverwachte inzichten, verbanden en oplossingen op die in het gangbare denken worden gemist. Systeemdenken betekent het creëren van de voorwaarden en omstandigheden waarbinnen verandering vanzelf kan ontstaan. Waar je als partij leiderschap neemt over een oplossing, betekent het dat je kijkt naar alle aspecten en werkingen van het systeem. Het mooie is: je neemt net zo goed verantwoordelijkheid voor je eigen interne verandering, als voor de verandering die je in het systeem wilt bewerkstelligen.

Contact

Laten we kennismaken!

Ik werk graag samen met anderen; aarzel niet om vrijblijvend contact op te nemen